Monday, October 19, 2009

bill viola in de pont, tilburg

bill viola, intimate work
yesterday we went to see the show intimate work of video artist bill viola, in museum de pont, tilburg (netherlands).

a bit to my surprise -since i generally have difficulty immersing myself in video art-i found it really interesting, and i watched most of the works from beginning to end.

my favourites were small saints, acceptance and the last angel.

bill viola, small saints
in small saints we see 6 small screens, each with a different figure. each figure is in a different time frame. each figure starts grey, jaded-photograph-like, behind a thin water screen. then comes slowly forward. the effect of brilliant colour coming to the fore as soon as the figure steps through to `our' side of the screen i found quite beautiful. clearly to me evoking a reference to the way we are born, and then live in a limited time frame, after which we fade away once again in oblivion. (the figures step back, the colour is gone, the figure walks and fades away). and these timeframes do not coincide, although there is some overlap sometimes. (i couldn't find an image which really portrays the work as i describe it.)

bill viola, acceptance
acceptance looks similar, in a way, but remains black-and-white. a naked woman slowly slowly and blurredly appears, until she (too) steps slowly through a thin waterscreen. crying, wailing. but especially the way viola uses the water screen to send light around the woman's body is simply wonderful. and then the way in which she (again) steps back and fades away, ever more blurry is really very special. i'm less impressed with the crying and wailing, and other facial expressions but that is simply my prejudice against acting for themes like this.

bill viola, acceptance
the last angel is more abstract, and for that reason perhaps my most favourite. because i found it to be a very subtly coloured, multilayered study of water, playing with different aspects of video itself too...really wonderful.

anyway, i advise you to go to any such show of viola's work. here a link to bill viola's website

2 comments:

Age said...

Dag Frank,

googelend naar een afbeelding van 'Small saints', belandde ik op je posting. Ik bezocht De Pont donderdag en berichtte er gisteren over (http://ageszagen.wordpress.com/2009/12/26/wierook-en-ander-rookgordijn).

Mijn eigen stuk lezend, besef ik dat ik superkritisch overkom en mogelijk als dilettant.

En na wat googelen op "Bill Viola" zal mijn betichting van 'technische impefectie' wel als een boomerang op me terugslaan.

Toch is het primair een uitvergroting van een stemming/oordeel, geen moedwillig azijnpissen. Ik kan gevoelig zijn voor evocaties van het transcendente (of de onmogelijkheid daarvan) - zie de Stalker-clip en het werk van Gober), vind ik Viola's beeldtaal clichématig, hoe mooi uitgelicht ook. En ook de humorloosheid staat me tegen.

In elk geval deel ik twee waarderingen met jou: (1) waardering voor Small Saints (2) van 'Acceptance' het gedeelte minder vindend waarin de actrice begint te grimasseren (ik heb het later uit mijn posting geschrapt).

Ook ik vond het opspetterend water in 'Acceptance' mooi uitgelicht maar, zoals gezegd, vind het in tweede instantie decoratie van een te krachteloos gebaar.

Deze twee overeenkomsten in waardering voeden de hoop dat soms over kwaliteit een zinnig gesprek mogelijk is.

In de mate dat smaakvoorkeuren subjectief zijn, zoals hangups dat kunnen zijn, vind ik het jammer.

Groet, Age

Feedback op mijn 'waardering' van de expositie is welkom, anders even goede vrienden.

franka waaldijk said...

dear age, thanx for your comment. i replied to it on your blog, in dutch...

kind regards, frank